Τί συνδέει τον "Αιθίοπα"... με την "αίθουσα";

Το ρήμα "αἴθω" σημαίνει "ζεσταίνω", "καίω" και  "λάμπω".

• Ο "Αιθίοψ" είναι αυτός που έχει "καμένη", άρα, μαυρισμένη  όψη  ( αἴθω + ὄψ = όψη). Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως ο Πλίνιος αποκαλεί Αιθιοπία την Λέσβο, ενώ παράλληλα ο Ησύχιος χαρακτηριστικά αναφέρει "Αἰθίοψ, ὁ μέλας Λέσβιος" (μέλας= σκούρος).

• Η αρχαία ελληνική λέξη για τον καύσωνα ήταν "αἶθος" (αρσενικό γένος).

                   

• Το "αἴθριον" είναι αυτό που ζεσταίνεται και το βλέπει το φως, όπως και το "ὕπαιθρον" (ο ανοικτός χώρος). Η "ὕπαιθρος" (ὑπό + αἴθω) είναι η εξοχή, που επίσης λούζεται στο φως του ηλίου.

• Το όνομα της μητέρας του ήρωος Θησέως, της Αίθρας, προκύπτει από το ρήμα "αἴθω". Το ίδιο και το επίθετο της θεάς Αθηνάς "αἰθυία" (ως θεότητας του υπογείου πυρός).
• Από το ρήμα "αἴθω" προκύπτει και ο "αἰθήρ"... Σύμφωνα με τον "Κρατύλο" του Πλάτωνος η ετυμολογία του δείχνει πως "ἀεί θέει" = συνεχώς κινείται ταχέως (ἀεί: πάντα, θέω: τρέχω, κινούμαι ταχέως) - [το "ρ" στο τέλος της λέξεως υποδηλώνει την συνεχόμενη Ροή]. Σύμφωνα με την Θεογονία του Ησιόδου είχε γονείς το Έρεβος και την Νύκτα. Σύμφωνα με αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους αποτελεί την πέμπτη ουσία. Σύμφωνα με τους συγχρόνους επιστήμονες γεμίζει όλο το σύμπαν, διαπερνά κάθε ύλη και είναι η πηγή κάθε ενέργειας. Ο Αιθήρ αποτελεί ένα πολύ σημαντικό και μεγάλο κεφάλαιο, που ακόμα ερευνάται...

• Σήμερα όταν λέμε "αίθουσα" εννοούμε το δωμάτιο, τον κλειστό χώρο (π.χ. αίθουσα διδασκαλίας, αίθουσα συνεδριάσεων κτλ). Στην αρχαία ελληνική γλώσσα η λέξη "αἴθουσα" (μετοχή -> ὁ αἴθων, ἡ αἴθουσα, τὸ αἶθον) συνοδευόταν από το ουσιαστικό "στοά". Η "αἴθουσα στοά" ήταν η ζεστή στοά, ήταν ο στεγασμένος ανοικτός χώρος εξωτερικά του οίκου, όπου άναβαν την φωτιά. 

                                                                                           Ελένη Ωρείθυια Κουλιζάκη