Σελίδες

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Δούρειος όπως... δρῦς!

Δρῦς είναι η βελανιδιά.

Από την ρίζα της λέξεως αυτής προκύπτουν:
  •  οι Δρυάδες και Αμαδρυάδες νύμφες, οι νεράιδες των δασών. 
Δρυάς

  • οι Δρυίδες, αρχαίοι Κέλτες.
  • οι Δρύοπες, πανάρχαιοι Έλληνες, απόγονοι των Πελασγών (Δρύοψ ονομαζόταν και ένας εκ των υιών του Απόλλωνος).
  • ο δρυμός, το δάσος.
  • ο δρυοκολάπτης (δρῦς + κολάπτω: σκαλίζω).

Η ίδια ρίζα, όμως, μας δίνει και την λέξη δούρειος (δουράτεος), δηλαδή "ξύλινος". Γι' αυτό ονομάστηκε και Δούρειος ἵππος αυτός του Τρωικού πολέμου, δηλαδή "ξύλινο άλογο".

Δούρειος ίππος


Ένα από τα αρχαία ελληνικά μουσικά όργανα ήταν και η πανδουρίς, την οποία μάλιστα έπαιζαν περισσότερο οι γυναίκες. Η ονομασία της σημαίνει "αυτή που είναι ολόκληρη από ξύλο" (πᾶν + δοῦρας).

Γυναίκα της αρχαίας Ελλάδος που παίζει πανδουρίδα


Από το ίδιο θέμα προκύπτει και η λέξη δόρυ, δηλαδή το "φτιαγμένο από ξύλο".

Αυτός που έφερε το δόρυ και προστάτευε τον βασιλιά στην μάχη γυρνώντας συνεχώς τριγύρω του, ονομαζόταν  δορυφόρος (δόρυ + φέρω). Κατ' επέκταση, ονομάστηκαν έτσι και οι δορυφόροι των πλανητών, καθώς κάνουν την ίδια κίνηση.

Οι δορυφόροι του πλανήτη Δία: Ιώ - Ευρώπη - Γανυμήδης - Καλλιστώ

                                                                                               Ελένη Ωρείθυια Κουλιζάκη



Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Κατά τον δαίμονα εαυτού

Η λέξη "δαίμων" έχει με την πάροδο των χρόνων... "δαιμονοποιηθεί", ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται αντιθέτως για μια λέξη με πολύ θετικό εννοιολογικό περιεχόμενο, σχεδόν ιερό θα λέγαμε.

Προκύπτει από το αρχαίο ελληνικό ρήμα "δάω", που σημαίνει "μαθαίνω", "πληροφορούμαι". Από εκεί έχουμε και τις λέξεις "δι-δά-σκω", "δίδαγμα", "διδάσκαλος", "δαήμων": σοφός, αδαής: αυτός που δεν γνωρίζει.

[Δαήμων -> Δαίμων]

Η λέξη "δαίμων" έχει τέσσερις σημασίες: 1) η θεότητα
                                                                     2) η τύχη, η μοίρα, το πεπρωμένο
                                                                     3) ο φύλακας άγγελος
                                                                     4) ο σοφός, ο γνώστης, ο έμπειρος, ο "δαήμων"

Από την ετυμολόγηση και μόνο των λέξεων αναγνωρίζουμε πως... η Ψυχή και η Θεότητα... γνωρίζουν!
(Σύμφωνα με την σωκρατική θεωρία των Ιδεών, η Ψυχή έχει έμφυτη γνώση, καθώς έχει θεαθεί την Αλήθεια των Ιδεών).

"Δαίμων" είναι και το "δαιμόνιο", ως το πνεύμα κάποιου, η τύχη ή η μοίρα του, όπως προαναφέραμε, - γι'αυτό όταν αυτό έχει καλώς (εὖ), τότε είμαι ευ-δαίμων-> ευδαίμων: ευτυχής!

Από ό,τι παρατηρούμε, λοιπόν, ο δαίμων δεν είναι κάποιο στοιχειό με κερατάκια, ουρά και σατανικό βλέμμα, αλλά ό,τι πιο ιερό και αγνό θα μπορούσε να υπάρξει...



Γνωστό είναι και το δαιμόνιον του Σωκράτους, το θεϊκό κομμάτι της ψυχής του, ο προστάτης, φύλακας και καθοδηγητής του, η εσωτερική φωνή που εμπιστευόταν και όριζε ως "θεία έμπνευσή" του. Το δαιμόνιο ήταν πάντοτε αποτρεπτικό και ποτέ προτρεπτικό και τα μηνύματά του αποκωδικοποιούνταν με την ενσυναίσθηση και όχι με τις αισθήσεις. Όλοι μας έχουμε μέσα μας το ιερό μας δαιμόνιο, πόσοι όμως το αφουγκραζόμαστε και το εμπιστευόμαστε, αντί να υποτασσόμεθα στις ψευδαισθήσεις των απατηλών αισθήσεων...;



Στο μνήμα του τραγουδιστή Jim Morrison του θρυλικού συγκροτήματος The Doors αναγράφεται: "ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ". 
               

Το ερώτημα, ωστόσο, υφίσταται...: έζησε σύμφωνα με το αποτρεπτικό δαιμόνιο (που αποτρέπει από όσα δεν είναι ορθά) ή σύμφωνα με τους... δαίμονές του...; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, καθώς people are strange...


                             

                                                                                            Ελένη Ωρείθυια Κουλιζάκη