Σελίδες

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Παν! Παν! Παν! Πανικός!

Η λέξη "πανικός" συνδέεται ετυμολογικώς με το όνομα του θεού Πανός.

Ο Παν ήταν θεός που συνήθιζε να επισκέπτεται ανθρώπους (ιδίως στον μεσημεριανό τους ύπνο) και να τους προκαλεί πανικό.

Σύμφωνα με τον θρύλο, στην μάχη του Μαραθώνος, όταν τον επικαλέστηκαν οι Έλληνες φωνάζοντας "Παν! Παν! Παν!" εκείνος εμφανίστηκε και έσπειρε τον πανικό στους Πέρσες, οι οποίοι παράτησαν ασπίδες και όπλα και άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητοι...

Ο Παν ήταν θεός της Φύσης και τριγύριζε στα δάση παίζοντας τον αυλό του. Ήταν άσχημος (σε αντίθεση με την πανέμορφη και γενναιόδωρη ψυχή του) και, όταν γεννήθηκε, η μητέρα του σαν τον αντίκρυσε έφριξε και τον εγκατέλειψε στο δάσος.



Είχε μονίμως παιχνιδιάρικη διάθεση και έκανε τους πάντες να γελούν.
Ήταν και ερωτύλος και αγαπούσε τις όμορφες Νύμφες (αυτές από την άλλη, ούτε να τον δουν...) Ήθελε μάλιστα να κάνει γυναίκα του μια από αυτές.

Κεραυνοβολήθηκε παράφορα από την Σύριγγα, την θυγατέρα του ποταμού-θεού Λάδωνος.
Η Σύριγξ, όμως, ήθελε εύμορφο γαμπρό και με τίποτα δεν ήθελε τον Πάνα (επιφανειακή γυναίκα...)
Όταν λοιπόν μια μέρα ο Παν την κυνηγούσε και την είχε στριμώξει άσχημα, εκείνη φώναξε στον πατέρα της Λάδωνα: "Σώσε με, πατέρα, δεν τον θέλω!"
Τελευταία στιγμή ο Λάδων την άκουσε και την μετέτρεψε σε καλαμιά... και ο δύσμοιρος Παν πηγαίνοντας όλο λαχτάρα να την αγκαλιάσει βρέθηκε εν τέλει απογοητευμένος αγκαλιά με το φυτό...


Στενοχωρήθηκε πολύ (άλλη μια χυλόπιτα από Νύμφη...) και εις μνήμην του ανεκπλήρωτου αυτού έρωτα, έκοψε 7 ανισομερή καλάμια από αυτήν, τα έδεσε μεταξύ τους και έφτιαξε την πρώτη σύριγγα... και μέχρι και σήμερα στα βάθη των δασών ακούγεται ο ήχος της θλιβερής του σύριγγας ως ανάμνηση του καημού του, που όμως στο τέλος καταλήγει να μετατρέπεται σε χαρωπό πανηγύρι, καθώς ο Παν είναι ο θεός που ενώνει τα αντίθετα... προκαλεί πανικό και γέλωτα το ίδιο εύκολα...


Ελένη Ωρείθυια Κουλιζάκη



4 σχόλια:

  1. Ελένη μου τι ωραία και ενημερωτικά είναι αυτά που μας γράφεις. Σε ευχαριστούμε πολύ. Τώρα όσο για τον Πάνα τι να πω... ποια γυναίκα θα τον ήθελε για άντρα της; Δεν την αδικώ και την καημένη τη Σύριγγα. Φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aχ, εγώ θα τον ήθελα! Γιατί το εσωτερικό του κάλλος ήταν απύθμενο! Και μουσικός, και της φύσης, και ιδιαίτερος και ξεχωριστός και να σε κάνει να γελάς, και ΘΕΟΣ! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο ῾Ελένη,ὡραία ἀφήγησι ἔκανες.῞Οσο γιὰ τὴν ὀμορφιά του καὶ τὸ ἐσωτερικό του κάλλος τὶ νὰ σοῦ πῶ,ἡ ἐσωτερικὴ ὀμορφιὰ δὲν πρέπει νἀντικατοπρίζεται στὸ κατ' ἐλάχιστον κι' ἀπὸ τὴν ἐξωτερική;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μιλάμε για κάποιον απλά άσχημο... μιλάμε για τον θεό Πάνα! Δεν μιλάμε σε επίπεδο θνητών, αλλά σε επίπεδο θεών στην προκειμένη περίπτωση :)

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.